Οδηγός φροντίδας Otocinclus: Ultimate Otto Catfish Care List

Το Otocinclus είναι πιο γνωστό ως τρώγοντας φύκια.

Αυτά τα ψάρια είναι μερικοί από τους καλύτερους τρώγοντες φύκια. Είναι η φυσική τους τροφή που τους καθιστά πολύ εύκολο να ταΐσουν. Είναι επίσης εύκολο να φροντίζονται, έτσι είναι υπέροχο για αρχάριους.

Είναι ειρηνικά πλάσματα και μπορούν να τοποθετηθούν σε μια ποικιλία κοινοτικών ενυδρείων γλυκού νερού.

Αυτό το άρθρο θα σας βοηθήσει να καταλάβετε γιατί αυτά τα ψάρια είναι τόσο δημοφιλή, καλύπτοντας τα πάντα, από τις ιδανικές δεξαμενές μέχρι την αναπαραγωγή και πολλά άλλα…

ΣΦΑΙΡΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ

Το Otocinclus είναι ένα γένος γατόψαρου γλυκού νερού από την οικογένεια Loricariidae. Υπάρχουν περίπου 19 είδη Otocinclus και έρχονται σε όλα τα διαφορετικά μεγέθη, μοτίβα και χρώματα. Συχνά αναφέρονται ως «Otos» ή «νάνοι κορόιδα».

Είναι εγγενείς στη Νότια Αμερική, κυρίως τοποτάμια της Βόρειας Αργεντινής και της Βενεζουέλας. Ασυνήθιστα για τα τροπικά ψάρια της Νότιας Αμερικής, δεν βρίσκονται στον μεγάλο ποταμό Αμαζόνιο που διασχίζει την ήπειρο.

Τα περισσότερα ψάρια προστίθενται σε μια δεξαμενή για την εμφάνισή τους, αλλά ο Otos έχει σκοπό μπόνους - είναι υπέροχοι στην εκκαθάριση των φυκών.

Εάν τα φύκια ξεφεύγουν από τον έλεγχο στη δεξαμενή σας, αυτά τα ψάρια θα κάνουν θαύματα και θα βόσκουν γρήγορα τα φύκια.

Είναι υπέροχα για αρχάριους και δεν θα αφιερώσουν πολύ χρόνο.

Δεν χρειάζεστε πολλή εμπειρία για να τους φροντίσετε, δεδομένου ότι είναι μια ομάδα χωρίς απαιτήσεις, που ανέχεται μια σειρά από συνθήκες. Εάν μπορείτε να διατηρήσετε τη δεξαμενή σας καθαρή, τα περισσότερα είδη θα ζήσουν για 3-5 χρόνια.

Τα Otos είναι δημοφιλείς κατώτεροι κάτοικοι, οπότε δεν πρέπειαγωνίζονται να τα βρουν, θα βρίσκονται στα περισσότερα καταστήματα κατοικίδιων. Δεν θα χρειαστεί να ξοδέψετε πάρα πολύ, τα $ 3- $ 5 είναι τυπικά. Αυτό θα ποικίλει ανάλογα με το είδος και την ηλικία.

Τυπική συμπεριφορά

Τα Otos είναι μικρά και γαλήνια ψάρια που προσπαθούν να μείνουν εκτός δρόμου.

Θα μπορούσαν εύκολα να καταναλωθούν από μεγαλύτερα ψάρια, έτσιαπό τη φύση τους. Θα τους δείτε να ξεφυλλίζουν τη δεξαμενή όταν φοβούνται. Μπορούν να κινηθούν πολύ γρήγορα, κάτι που δεν βοηθά όταν προσπαθείτε να τα πιάσετε σε δίχτυ!

Μεγάλο μέρος της ζωής τους ξοδεύεται στο κάτω μέρος της δεξαμενής και στις επιφάνειες των διακοσμήσεων, των φυτών και των τοίχων του ενυδρείου. Εάν δεν υπάρχουν άλγη, θα μετακινηθούν σε μια νέα επιφάνεια.

Μια ομάδα τείνει να κολλήσει μαζί, βόσκοντας το ίδιοπεριοχές. Όταν μια ομάδα είναι μανδαλωμένη στις πλευρές της δεξαμενής, θα έχετε μια ενδιαφέρουσα εικόνα της κάτω πλευράς τους, αποκαλύπτοντας πώς χρησιμοποιούν το στόμα τους για να κρατήσουν σταθερά.

Εμφάνιση

Αυτά τα γατόψαρα είναι ιδανικά για μικρά ενυδρεία 10 γαλονιών, επειδή οι ενήλικες σπάνια υπερβαίνουν τις 2 ίντσες. Το μικρότερο είδος (Ταπιέρα Otocinclus) μεγαλώνει μόνο σε μια ίντσα μήκος. Το μεγαλύτερο είδος είναι Otocinclus flexilis, που φτάνει τα 2,2 ίντσες.

Το σώμα τους είναι ένα απλό κυλινδρικό σχήμα που στενεύει προς το κεφάλι και το ουραίο πτερύγιο. Στο κεφάλι είναι ένα δυνατό στόμα που χρησιμοποιείται για να ασφαλίσει σε επιφάνειες.

Εκείνοι στην οικογένεια Loricariidae είναι διαφορετικοί από πολλές άλλες ομάδες γατόψαρων λόγω του σειρές θωράκισης σε όλο το σώμα τους. Αυτό βοηθά στην προστασία τους από τα βλαβερά ψάρια και τα χονδροειδή υποστρώματα.

Έχουν περιορισμένη ικανότητα να αναπνέουν αέρα. Ένας αγωγός μεταξύ του οισοφάγου και του στομάχου σχηματίζει μια κοίλη περιοχή που τους επιτρέπει να αναπνέουν.

Μπορεί να είναι δύσκολο να κάνεις σεξ σε Otocinclus. Τα θηλυκά είναι συνήθως μεγαλύτερα και ευρύτερα. Αυτό είναι πιο αισθητό όταν κοιτάζετε από πάνω ή κάτω.

Όσον αφορά τα χρώματα και τα μοτίβα, ένα είδος μπορεί να φαίνεται πολύ διαφορετικό από το άλλο. Εδώ είναι μερικά από τα πιο δημοφιλή είδη για οικιακά ενυδρεία:

Κοινό Otocinclus (Otocinclus vittatus)

Αυτό το είδος έχει μια από τις πιο διαδεδομένες κατανομές σε ολόκληρη τη Νότια Αμερική, συμπεριλαμβανομένου του Αμαζονίου.

Το πάνω μέρος του σώματός τους είναι στίγματα καφέ, τα κάτω μέρη είναι λευκά. Μια καφέ λωρίδα τρέχει κατά μήκος της πλευράς τους από το κεφάλι έως το ουραίο πτερύγιο. Τα υπόλοιπα πτερύγια είναι σχεδόν διαφανή.

Γκόλντεν Ότο (Otocinclus affinis)

Αυτά είναι παρόμοια ψάρια με το Common Otocinclus και συχνά αναγνωρίζονται εσφαλμένα. Τα καφέ χρώματα είναι λιγότερο διακριτικά και μπορεί να είναι πιο κοντά στο χρυσό. εξ ου και το όνομά τους.

Zebra Otocinclus (Otocinclus Cocama)

Όταν ένα ψάρι έχει ένα όνομα που περιλαμβάνει τη λέξη «ζέβρα» μπορείτε συνήθως να μαντέψετε το μοτίβο σε όλο το σώμα του. Αυτό το ψάρι δεν είναι διαφορετικό.

Zebra Otos έχουν κάθετες ασπρόμαυρες ρίγες εκτείνεται από ακριβώς πίσω από το κεφάλι έως το ουραίο πτερύγιο. Οριζόντιες ρίγες τρέχουν κατά μήκος του κεφαλιού. Οι ρίγες ορισμένων ατόμων δεν είναι τόσο ίσιες, οπότε αυτά τα ψάρια ονομάζονται και Tiger Otos.

Νάνος Ότο (Otocinclus macrospilus)

Αυτό είναι ένα άλλο είδος που μοιάζει με το Κοινό Ότο.

Ωστόσο, υπάρχει ένας ευκολότερος τρόπος αναγνώρισής του. Αν και έχει την ίδια σκοτεινή λωρίδα στο σώμα του, το ουραίο πτερύγιο έχει διαφορετικό σχέδιο. Η πλευρική λωρίδα σταματά ή γίνεται χλωμό, πριν από το ουραίο πτερύγιο. Η ίδια η ουρά έχει μια μεγάλη κηλίδα.

Ασημένιο Ότο (Αιθουσαίος Otocinclus)

Αν και μοιράζονται την ίδια πλευρική λωρίδα με πολλά άλλα είδη, τα καφέ είναι πιο κοντά στα ασημί, όπως υποδηλώνει το ψευδώνυμό τους.

Συνθήκες οικοτόπων και δεξαμενών

Αυτή η ομάδα βρίσκεται κυρίως σε μικρά ρυάκια ή ρηχά ποτάμια σε ολόκληρη τη Νότια Αμερική. Εδώ προσκολλώνται στο υπόστρωμα ή στα πετρώματα κατά την αναζήτηση των φυκών.

Τα ζεστά νερά κινούνται αργά αλλάκαλά οξυγονωμένο, το ρΗ είναι γενικά ουδέτερο. Κάτω από το νερό υπάρχει ένα μαλακό, αμμώδες υπόστρωμα. Σκαρφαλωμένα στο υπόστρωμα είναι κομμάτια συντριμμιών όπως βράχοι, ξύλο και οτιδήποτε άλλο κινείται με το νερό.

Μερικά φυτά είναι γύρω, αλλά όχι πολλά από αυτά. Έχουν πρόσβαση σε άφθονο φως και διεισδύει στα ρηχά νερά.

Πολλά δημοφιλή ψάρια ενυδρείων προέρχονται από τα ποτάμια της Νότιας Αμερικής, οπότε μια εγκατάσταση Otocinclus είναι πολύ παρόμοια με άλλα είδη γλυκού νερού.

Ρύθμιση δεξαμενών

Είναι ψάρια που ζουν κάτω, οπότε η σωστή ρύθμιση των κάτω επιπέδων της δεξαμενής είναι ζωτικής σημασίας. Διαλέξτε ένα λεπτόκοκκο αμμώδες υπόστρωμα. χονδροειδείς κόκκοι μπορούν να χαράξουν το σώμα τους και να οδηγήσουν σε προβλήματα υγείας

Διαλέξτε μερικές διακοσμήσεις και απλώστε τις στο υπόστρωμα. Οι βράχοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία σπηλαίων (αυτά θα χρησιμοποιηθούν ως καταφύγιο όταν το Otos σας είναι άγχος)

Τα φυτά (όπως Staurogyne repens) μπορούν να χρησιμοποιηθούνπαρέχουν περισσότερο καταφύγιο. Παρέχουν επίσης περισσότερες επιφάνειες για ανάπτυξη φυκών. Αν και είναι χορτοφάγοι, ο Ότος θα κολλήσει στα φύκια αντί να τρώει τα φυτά σας.

Το νερό στη δεξαμενή πρέπει να είναι ωραίο και καθαρό,με επίπεδα αμμωνίας και νιτρώδους να παραμένουν στα 0ppm. Το νερό αλλάζει κάθε 1-2 εβδομάδες θα βοηθήσει με αυτό. Η θερμοκρασία πρέπει να είναι 72-79 ° F και το pH πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στο ουδέτερο (μεταξύ 6,8-7,5). Το μαλακό νερό είναι ιδανικό, όχι υψηλότερο από 15dH.

Δεν χρειάζεστε ειδικό εξοπλισμό για να μετακινήσετε το νερό. Θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε μια τυπική αντλία αέρα για οξείδωση, αλλά δεν είναι απαραίτητο. Τα τυπικά φώτα ενυδρείου θα είναι καλά.

Μέγεθος δεξαμενής Otocinclus;

Αυτά είναι μικρά ψάρια, έτσι θα είναι άνετα σε μικρά σπίτια. Μια δεξαμενή 10 γαλονιών είναι κατάλληλη για μια μικρή ομάδα (4-6) του Otocinclus.

Μπορείτε να συνεχίσετε να προσθέτετε περισσότερα ψάρια στην ομάδα σας, κάθε ψάρι προσθήκης χρειάζεται μερικά γαλόνια.

Ο πυθμένας των μεγαλύτερων δεξαμενών πρέπει να έχει μεγαλύτερη επιφάνεια, αντί να είναι ψηλός.

Otocinclus Tank Mates

Τα Otos είναι μικρά και γαλήνια, οπότε δεν θα είναι πρόβλημα για κανένα από τα άλλα ψάρια σας - αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν πολλοί πιθανοί συνεργάτες.

Το μικρό τους μέγεθος τους καθιστά έναν εύκολο στόχοΩστόσο, τόσο μεγάλα ή επιθετικά ψάρια πρέπει να αποφεύγονται. Αυτό σημαίνει ότι πολλές κιχλίδες δεν είναι μια καλή επιλογή. Ένα Όσκαρ θα μπορούσε να κυνηγήσει και να σκοτώσει έναν Otocinclus με ευκολία. Ένας γενικός κανόνας είναι να μείνετε μακριά από είδη με επιθετική φήμη ή στόμα αρκετά μεγάλο για να φάτε ένα σύνολο Oto.

Αυτό αφήνει ακόμα πολλά είδη για να διαλέξετεαπό. Μερικές δημοφιλείς επιλογές περιλαμβάνουν Angelfish, Cherry Barbs, Corydoras Catfish, Danios, Dwarf Gourami, Guppies, Harlequin Rasbora, Mollies, Tetras και Zebra Loaches.

Έχετε επίσης το επιλογή διατήρησης ασπόνδυλων. Οι γαρίδες και τα σαλιγκάρια είναι δημοφιλείς σύντροφοι δεξαμενών λόγω των διαφορετικών εμφανίσεων και συμπεριφορών τους.

Κρατώντας το γατόψαρο Otocinclus μαζί

Αυτά είναι κοινωνικά πλάσματα που πρέπει να διατηρούνται σε ομάδες τουλάχιστον τεσσάρων. Όσο μεγαλύτερη είναι η ομάδα τόσο καλύτερα - απλά βεβαιωθείτε ότι η δεξαμενή είναι αρκετά μεγάλη.

Τι να τροφοδοτήσετε το Otocinclus

Αυτά τα ψάρια είναι φυτοφάγα που περιορίζουν ό, τι μπορείτε να τους δώσετε.

Τρώνε ως επί το πλείστον φύκια που είναι αυτό που θα συνήθως τρώτε στην άγρια ​​φύση. Παρά το γεγονός ότι τρώνε φύκια, πρέπει να προσθέσετε και άλλα τρόφιμα. Τα φύκια θα εξαντληθούν γρήγορα αν διατηρήσετε μια μεγάλη ομάδα Otos.

Μπορείτε να αγοράσετε γκοφρέτες φυκών από καταστήματα που θα εξαφανιστούν σε λίγες ώρες. Προσθέστε ένα κάθε δύο ημέρες.

Εάν δεν θέλετε να αγοράσετε τροφές για ψάρια, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αντικείμενα από την κουζίνα σας.

Τα πράσινα λαχανικά είναι καλύτερα, όπως το μαρούλι,σπανάκι και κολοκυθάκια. Κόψτε ένα μικρό κομμάτι ή δύο και ρίξτε τα στη δεξαμενή μερικές φορές την εβδομάδα, βεβαιωθείτε ότι βυθίζονται στο κάτω μέρος του ενυδρείου. Μετά από 24 ώρες, αφαιρέστε τυχόν κομμάτια που δεν έχουν φάει από το δοχείο.

Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα λαχανικά σας για να φτιάξετε και σπιτικά ψάρια.

Απλά προσέξτε να μην υπερβάλλετε τα Otos σας. Είναι σημαντικό να παρακολουθείτε τα επίπεδα φυκών στη δεξαμενή και να το χρησιμοποιείτε για να αποφασίσετε πόσα συμπληρωματικά τρόφιμα πρέπει να δώσετε.

Οδηγός φροντίδας Otocinclus

Μια υγιής δεξαμενή σημαίνει συνήθως ότι θα έχετευγιές Otocinclus, αλλά μπορεί να είναι εύθραυστα ψάρια. Μερικές φορές τα άτομα μπορούν να πεθάνουν λίγο μετά την εισαγωγή τους σε ένα νέο ενυδρείο, ακόμα κι αν φαίνονται υγιή και οι συνθήκες της δεξαμενής είναι τέλειες. Τα περισσότερα όμως θα είναι καλά.

Τα φύκια θεωρούνται συχνά ως πρόβλημα που πρέπει να είναικαθαρίστε, αλλά η αφαίρεση όλων των φυκών από το ενυδρείο σας θα αφαιρούσε την κύρια πηγή τροφής τους. Έτσι, όταν καθαρίζετε τη δεξαμενή, εκτελέστε αλλαγές νερού για να μειώσετε τους ρύπους, αλλά μην σκουπίζετε εντελώς όλα τα φύκια που βλέπετε.

Αυτή η ομάδα δεν είναι επιρρεπής σε συγκεκριμένες ασθένειες, αλλά μπορεί να υποφέρει από κάποια παρασιτικά και μυκητιακά προβλήματα που είναι κοινά στα ψάρια γλυκού νερού, όπως ο Ich.

Παρακολουθώντας τα ψάρια σας, μπορείτε να εντοπίσετε γρήγορα ασθένειες. Η απώλεια της όρεξης, η αδράνεια και ο αυξημένος ρυθμός αναπνοής είναι όλα σημάδια ασθένειας. Προσέξτε επίσης για αλλαγές χρώματος, κηλίδες και πληγές.

Οι δύο πιο συχνές αιτίες της νόσου είναι:

1. Ακαθάριστη δεξαμενή
2. Μια κακή διατροφή

Όταν εντοπίσετε ασθένεια, ελέγξτε τις παραμέτρους της δεξαμενής που πρέπει να είναι. Αυτό περιλαμβάνει θερμοκρασία, pH, αμμωνία, νιτρώδη και νιτρικά άλατα. Στη συνέχεια, μπορείτε να διορθώσετε τις παραμέτρους που έχουν αλλάξει.

Σκεφτείτε τι τρέφετε και τα ψάρια σας. Αφαιρέστε τυχόν τρόφιμα που μπορεί να μην είναι θρεπτικά από τη φυσική τους διατροφή. Μερικές φορές η αλλαγή της διατροφής ελαφρώς θα δώσει στα ψάρια την όρεξή τους πίσω.

Είναι καλύτερο να καραντίνας ασθενών ατόμων σε ξεχωριστή δεξαμενή για να προστατεύσετε τα υπόλοιπα ψάρια σας.

Αναπαραγωγή Otocinclus

Αυτά δεν είναι τα ευκολότερα ψάρια για αναπαραγωγή σε αιχμαλωσία, αλλά μπορεί να γίνει. Όλα εξαρτώνται από το πόσο επιλεκτικοί είναι τα ψάρια σας, θα πρέπει να είστε τυχεροί.

Συνθήκες θα πρέπει να είναι τέλεια, που σημαίνει ότι η δεξαμενή πρέπει να είναι καθαρή και να έχει μια θρεπτική διατροφή.

Αύξηση της θερμοκρασίας του νερού βοηθάει στην εμφάνιση ωοτοκίας. ωστόσο, μην υπερβαίνετε τους 79 ° F. Στην άγρια ​​φύση, οι αυξανόμενες θερμοκρασίες θα ήταν ένα φυσικό στοιχείο για να ζευγαρώσουν.

Όταν είναι έτοιμοι να ζευγαρώσουν, τα αρσενικά θα κυνηγήσουν τις γυναίκες γύρω από τη δεξαμενή. Τα αρσενικά στη συνέχεια γονιμοποιούν τα αυγά των θηλυκών, τα οποία τοποθετούνται σε μικρές δέσμες σε επιφάνειες γύρω από τη δεξαμενή.

Μετά από μερικές μέρες, τα τηγανητά θα βγουν και θα κολυμπήσουν. Θα τρέφονται με τα φύκια και τα βακτήρια γύρω από τη δεξαμενή. Δεν θα πάρει πολύ καιρό μέχρι να μπορούν να τρώνε τα ίδια τρόφιμα με τους ενήλικες.

Είναι το Otocinclus κατάλληλο για το ενυδρείο σας; (Περίληψη)

Εάν έχετε μια δεξαμενή μικρών ψαριών γλυκού νερού, ο Otos συνήθως κάνει εξαιρετικές προσθήκες.

Φυσικά, οι συνθήκες της δεξαμενής πρέπει επίσης να είναι κατάλληλες, αλλά αυτή η ομάδα απολαμβάνει τις ίδιες συνθήκες με πολλά άλλα ψάρια γλυκού νερού.

Είναι εύκολο να φροντιστούν, ώστε άτομα όλων των επιπέδων εμπειρίας να μπορούν να τα φροντίζουν, είναι απίθανο να κάνετε πολλά λάθη με ένα τέτοιο ψάρι που δεν χρειάζεται.

Εάν καταλήξετε να πάρετε μερικά από αυτά τα ψάρια, θα πάρετε και μια καθαρότερη δεξαμενή και μια κοινωνική ομάδα κατώτερων κατοίκων.

Έχετε χρησιμοποιήσει το Otocinclus για τον έλεγχο των φυκών; Ενημερώστε μας για τις εμπειρίες σας στα παρακάτω σχόλια…